Փրկության միջոց, բայց ոչ՝ երաշխիք

Շարունակում ենք ուղերձների շարքը, որը կրում է «Աստծու սիրո խորհրդանիշը» անվանումը։ Այո՛, Աստծու սերը մեր հանդեպ անսահման է ու խորը։ Դրա ամենավառ դրսևորումը Տեր Հիսուսի աշխարհ գալն է ու Գողգոթայի խաչի վրա մեր մեղքերի համար Նրա կատարած զոհը։

Սիրելի՛ բարեկամ, նախորդ ուղերձի մեջ մենք անդրադարձանք այն ճշմարտությանը, որ Աստված բոլորին է սիրում և որ Նրա սերը անպայմանական է։ Աստծու սիրուն հնարավոր չէ արժանանալ, քանի որ Աստված սիրում է մեզ անկախ մեր արժանիքներից։ Նա սիրում է անգամ ամենավատ մարդկանց և ոչ թե նրանց կործանումն է փափագում, այլ՝ դարձի գալը, փրկությունն ընդունելը և հավիտենական տանջանքի հեռանկարից ազատվելը։ 

«Արդ Աստծուն նմանվե՛ք որպես սիրելի որդիներ։ Եվ սիրո՛վ վարվեք, ինչպես որ Քրիստոսն էլ մեզ սիրեց ու Իրեն մեզ համար ընծա և զոհ մատուցեց Աստծուն՝ որպես անուշահոտություն։ Պոռնկության, ամեն պղծության կամ ագահության անունն անգամ թող չտրվի ձեր մեջ, ինչպես վայել է սրբերին, ինչպես նաև գռեհիկ կամ հիմար խոսքերը, կամ խեղկատակությունը, այլ հատկապես գոհություն թող մատուցվի Աստծուն։ Որովհետև մի բան իմացե՛ք, որ ոչ մի պոռնիկ կամ պիղծ կամ ագահ, որ կռապաշտ է, Քրիստոսի և Աստծու արքայության մեջ ժառանգություն չունի։ Ոչ ոք թող ձեզ դատարկ խոսքերով չխաբի, որովհետև այս պատճառով է Աստծու բարկությունը գալիս անհնազանդ զավակների վրա» (Եփեսացիս 5․1-6):

Աստծու սիրո մասին մի կարևոր ճշմարտություն կա, որը ոչ բոլորն են ընկալում։ Աստված բոլորին է սիրում, բայց ո՛չ բոլորն են փրկվելու։ Աստված անգամ ամբարիշտ մարդու կործանումը չի կամենում, սակայն եթե տեղի չունենա դարձ դեպի Աստված, ապաշխարություն և մեղքի կյանքից դեպի սրբության կյանքի անցում, ապա Աստծու բարկության պատիժն անխուսափելի է լինելու։ 

Պողոս առաքյալը զգուշացնում է, որ բոլորս զգոն և ուշադիր լինենք, որ ոչ ոք մեզ դատարկ ուսուցումներով չխաբի։ Այսօր շատ են Աստծու անարատ Խոսքը ծռող քարոզիչները, որոնք շեշտադրում են Աստծու սերը, սակայն չեն շեշտադրում մարդու ապաշխարությունը և մեղքերից հեռնալու որոշումը։ Չեն շեշտադրում մեղքի դեմ արյուն թափելու չափ պատերազմելու և հավատքը մինչև վերջ կենդանի պահելու աստվածաշնչյան ուսուցումները։ 

Աստծու համար թանկ ու սիրելի՛ զավակ, Աստծու սերը մարդկանց համար փրկության միջոց ապահովեց Քրիստոսի զոհի շնորհիվ, սակայն այն ոչ մի կերպ չի կարող փրկության երաշխիք լինել։ Մեծագույն մոլորություն և հակաաստվածաշնչյան վարդապետություն է, երբ մարդը հայտարարում է․ «Աստված ինձ սիրում է, ուրեմն ես փրկված եմ»։ Աստված բոլորին է սիրում, սակայն բոլորը չեն, որ փրկվելու են։

Աստծու բարկությունը ծանրագույն կերպով գալու է Իր կամքին անհնազանդ մարդկանց վրա, որոնք արհամարհում են Աստծու Խոսքը՝ Աստվածաշնչի պահանջներն ու պատվիրանները, սկզբունքներն ու հանձնարարականները։ Նման մարդիկ ապրում են այնպես, ինչպես իրենք են ճիշտ գտնում, այլ ոչ թե այնպես, ինչպես Տեր Հիսուսն է սովորեցնում։ 

Փրկությունը միայն և միմիայն հավատքի շնորհիվ է տեղի ունենում։ Աստծու սերը հոգացել է մեր փրկության համար անհրաժեշտ ամեն բան, սակայն միայն Տեր Հիսուսին հավատացողներն ու Նրա կամքին հնազանդվողներն են ընդունում բոլորի համար պատրաստված այդ փառահեղ փրկությունը։ 

«Որդուն հավատացողը հավիտենական կյանք ունի, իսկ Որդուն չհնազանդվողը կյանք չի տեսնի, այլ Աստծու բարկությունը կմնա նրա վրա» (Հովհաննես 3․36):

Հիշի՛ր, որ դու Աստծո հրաշքն ես, և Աստված սիրում է քեզ։

Շնորհակալ եմ, որ դու կա՛ս։