Հայրական բարությունը խրատ է և հոգատարություն

Մենք շարունակում ենք շարքը, որը կրում է «Աստծու բարությունը մեղրից էլ քաղցր է» անվանումը։ Աստված բարի է անկախ Նրա մասին մեր ունեցած պատկերացումներից։ Բարությունը Տեր Աստծու էությունն է։ 

Սիրելի՛ բարեկամ, Տեր Աստծու բարությունը հասկանալու համար կարևոր է հասկանալ նաև Նրա հայրական հոգատարությունը։ Աստված բարի է, երբ խրատում է մեզ։ Աստված բարի է անգամ այն ժամանակ, երբ պատժում է մարդուն։ Անգամ Նրա պատիժն է մարդու բարիքի համար։ Տեր Աստծու խրատներն ու պատիժները նպատակ ունեն սթափեցնելու մարդուն և հետ պահելու նրան հավիտենական կործանումից։ 

«․․․և մոռացել եք այն խրատը, որով ձեզ հետ խոսում է իբրև որդիների. «Որդյա՛կ իմ, Տիրոջ խրատը մի՛ անարգիր և ո՛չ էլ  Նրանից հանդիմանվելու ժամանակ վհատվիր. որովհետև Տերն ում սիրում է, խրատում է. պատժում է ամեն զավակի, որին ընդունում է»։ Եթե խրատին համբերեք, Աստված ձեզ հետ իբրև որդիների կվարվի։ Ո՞ր որդու հայրը չի խրատում։ Բայց եթե առանց խրատի մնաք, որին բոլորն են մասնակից, ուրեմն խորթ եք և ոչ հարազատ որդիներ» (Եբրայեցիս 12․5-8)։ 

Շատերն են վկայում, որ եթե անցած չլինեին այս կամ այն դժվարության ու ցավի միջով, երևի թե երբե՛ք չէին շրջի իրենց հայացքն առ Աստված ու կապրեին՝ Աստծու կամքին հնազանդությունը մերժելով և Նրա Խոսքերն անտեսելով։ Երբեմն մարդիկ չեն կարողանում հասկանալ Տեր Աստծու բարությունը, քանի որ չեն տեսնում Նրա խրատների նպատակը։ Որքա՞ն տարօրինակ են հնչում ոչ հավատացյալ մարդկանց համար Տեր Հիսուսի հետևյալ խոսքերը․

«Եթե քո ձեռքը գայթակղեցնում է քեզ, կտրի՛ր այն, որովհետև քեզ համար ավելի լավ է, որ հավիտենական կյանք խեղանդամ մտնես, քան երկու ձեռք ունենաս, բայց գեհեն գնաս՝ այն անշեջ կրակի մեջ. “Այնտեղ նրանց ուտող որդը չի մեռնում, ու կրակը չի հանգչում”» (Մարկոս 9․43-44)։

Աստծու համար թանկ ու սիրելի՛ զավակ, Տեր Աստծու հայրական սրտի բարությունը չի սահմանափակվում միայն մեր աղոթքներին պատասխանելով և մեր հոգսերն ու կարիքները հոգալով։ Աստծու հայրական բարությունը դրսևորվում է նաև մեր հավիտենական ճակատագրի հանդեպ մեր երկնային Հոր հոգատարությամբ։ Նա անտարբեր չէ Իր զավակների փրկության հանդեպ։ Նա կարող է խրատել, պատժել, անգամ ցավեցնելով մեր կյանքից հեռացնել մեզ դեպի կործանում և հավիտենական տանջանք տանող մեղքը։ 

«Որովհետև սրանք մի որոշ ժամանակ ըստ իրենց կամքի էին խրատում, բայց Նա՝ մեր օգուտի համար, որպեսզի Նրա սրբությանը հաղորդակից լինենք» (Եբրայեցիս 12․10):

Տեր Աստծու հայրական բարությունը Նրան մղում է մեզ խրատելու հե՛նց մեր օգուտի համար։ Եվ այդ բոլոր խրատների շարժառիթն ու հիմքը Տիրոջ սերն է մեր նկատմամբ։ Աստված ուզում է, որ ես և դու Նրա սրբությանը հաղորդակից լինենք։ Երանի՜ հասկանանք, որ Նրա բարությունը մեղրից էլ քաղցր է․․․

Հիշի՛ր, որ դու Աստծո հրաշքն ես, և Աստված սիրում է քեզ։

Շնորհակալ եմ, որ դու կա՛ս։