Թույլ մի՛ տուր, որ այս պարգևդ գողանան քեզնից…

Սիրելի  բարեկա՛մ, գուցե քո անցյալը քեզ այնքան ցավ է պատճառել, որ այսօր որևէ դրական փոփոխությունն արդեն անհավանակա՞ն է քեզ թվում։ Իսկ գուցե մյուս ծայրահեղության մե՞ջ ես և այնքա՜ն ես կենտրոնացել ապագայիդ վրա, որ չես կարողանում գնահատել և ապրել այսօրվա քո կյանքը։

Այս առավոտ քաջալերում եմ քեզ տեսնել ու գնահատել այն պարգևը, որն Աստված միայն մեկ անգամ է տալիս մեզ․ դա մեր ներկան է՝ այս օրը։

Աստվածաշնչում կարդում ենք ամեն օրվա մանանայի մասին. «Չափում էին օրերով. շատ ունեցողինը չավելացավ, իսկ քիչ ունեցողինը չպակասեց։ Յուրաքանչյուրը հավաքեց իր ուտելու չափ» (‭‭Ելից ‭16․18)։

Այս աշխարհի տրամաբանությունը սովորեցնում է կուտակել այնքան, որքան կարող ես, որպեսզի հետագայում պաշար ունենաս։ Իսկ Աստծո տրամաբանությունը (որն ավելի մեծ, անկեղծ հավատք է պահանջում) ասում է, որ այն ինչ այժմ ունես բավարար է։ Անշուշտ, սա չի խոսում ապագայի հանդեպ անտարբերության մասին, այլ մեր ուշադրությունը կենտրոնացնում է ներկայի վրա։ 

Դու կհարցնես՝ իսկ ի՞նչ կապ ունի այս ամենը ժամանակի կառավարման թեմայի հետ։ Փորձեմ պատասխանել։ Եթե մենք հավատում ենք, որ այն, ինչ ունենք այսօր Աստված է մեզ պարգևել և կյանքին նայենք այս հավատքի տեսանկյունից, ապա, չանտեսելով վաղվա օրվան նախապատրաստվելը, մենք ազատ կլինենք վաղվա օրվա հոգսերից և կկենտրոնանանք այն ամենի վրա, ինչ այսօր է կարևորություն ներկայացնում։ Նման մոտեցման արդյունքում, եթե վստահ ես, որ Աստված այսօր քո քրտնաջան աշխատանքը օրհնել է և քեզ հաց է պարգևել, ապա համոզված կարող ես լինել, որ վաղն էլ և հետագա օրերին էլ Աստված օրհնելու է քեզ և ապահովելու է հացով քեզ ու քո ընտանիքին։ Սա չի նշանակում, որ նույն վստահությունը կարող են ծույլերն ունենալ և, ոչինչ չանելով, հույսները դնեն Աստծո վրա։

Աստծո համար թանկ ու սիրելի զավա՛կ, առաջարկում եմ միասին աղոթել այս աղոթքով. «Սիրելի Հա՛յր, շնորհակալ եմ, որ ինձ տալիս ես այն չափով, որքան ես ի վիճակի եմ ընդունելու, և այն, ինչը տալիս ես, ինձ լիովին բավարար է։ Իմ անցյալի ցավերն ու անհաջողությունները խոչընդոտ չեն Քեզ համար, որպեսզի այսօր ինձ նորովի ողորմես և օրհնես։ Համոզված եմ, որ վաղը նույնպես հավատարմորեն հոգալու ես ինձ համար։ Խնդրում եմ տո՛ւր ինձ իմաստություն գնահատելու և վայելելու այն օրհնությունները, որոնք «այսօր» տալիս ես ինձ։ Աղոթում ու խնդրում եմ Քո սքանչելի անունով։ Ամե՛ն»։ 

Եվ, ավարտելով ուղերձների այս շարքը, ուզում եմ կիսվել քեզ հետ Ուկրաինայում բնակվող Ալվարդ քրոջ վկայությունով․ «Արման եղբայր բարև Ձեզ։ Չեմ կարող չգրել, որպես վկալություն, Աստված ձեզ շատ ավելիով օրհնի և օծի Ձեզ։ Վայբերյան ուղերձների այս շարքը՝ «Ազատվի՛ր տագնապի զգացողությունից», կարծես հատուկ ինձ համար եք փոխանցել։ Քայլ առ քայլ, ամեն օրվա պատգամը ինձ ոտքի է կանգնեցրել, թե՛ Ձեր գրառումները, թե՛ աստվածաշնչյան համարները, և թե՛ համապատասխան պատգամները։ Շնորհակալ եմ Աստծուց ձեզ համար։ Տերը օրհնի ու է՛լ ավելի հայտնություններ տա, որպեսզի մարդկանց այսպիսի օծված օգնություն ցուցաբերեք։ Այսպիսի մեծ հեռավորության վրա Աստծո Հոգին գործում է Ձեր միջոցով։ Ես շատ եմ սիրում Խոսքը, Դա ինձ համար օդ է ու ջուր, բայց ձեզ նման հոգևոր խնամակալ չունեմ և շատ բաներում դժվարանում եմ։ Օտար երկրում իմ առօրյան շատ սահմանափակ է, և ինձ ապրեցնում է Աստծո Խոսքը»։ 

Շնորհակալ եմ, որ դու կա՛ս։