Հիսուսը ցածրացրեց Իրեն, իսկ Աստված բարձրացրեց Նրան:

Այսօր ուզում եմ ողջ փառքը տալ Աստծուն այն բանի համար, ինչ Նա անում է քեզ համար և ինձ համար:

Այն ինչ արել է Աստված պարզապես անհավատալի է: Բայց այսօր ես հրավիրում եմ քեզ կարդալու այս հիասքանչ աստվածաշնչյան հատվածը և խորհելու դրա շուրջ։ Այն գրված է Փիլիպպեցիս 2.5-11 հատվածում, և առաջարկում եմ այնպիսի վայելքով ընթեցել այն, որ թույլ տանք Աստծո Խոսքին, որ այն հագեցնի մեր հոգին:

Թող ձեր մեջ լինի այն խոհեմությունը, որ Քրիստոս Հիսուսի մեջ էր, որ Աստծու բնությունն ունենալով՝ Աստծուն հավասար լինելը հափշտակություն չհամարեց, այլ Ինքն Իրեն ունայնացրեց և ծառայի կերպարանք առնելով, մարդկանց նման լինելով ու կերպարանքով մարդու պես հայտնվելով՝ Ինքն Իրեն խոնարհեցրեց ու հնազանդ եղավ մինչև մահ, այն էլ՝ խաչի մահ։ Դրա համար էլ Աստված առավել բարձրացրեց Նրան և մի անուն շնորհեց Նրան, որ ամեն անունից ավելի բարձր է, որպեսզի Հիսուսի անվանը ծալվի երկնավորների, երկրայինների և երկրի տակ եղողների ամեն ծունկ, և ամեն լեզու խոստովանի, որ Հիսուս Քրիստոսը Տեր է Հոր Աստծու փառքի համար։

Սա մի զորավոր նկարագրություն է մեր Տեր Հիսուսի խոնարհ բնավորության և այն սիրո մասին, որը Նա ցուցաբերեց մեր հանդեպ՝ մեզ փրկելու համար հրաժարվելով երկնային փառքից։ 

Այս հատվածի ամեն մի միտքը անսահման սեր է իր մեջ պարունակում։ Ամեն մի տողը խոսում է Քրիստոսի խոնարհության և այդ խոնարհության շարժառիթ հանդիսացող սիրո մասին։ Ամեն մի խոսքը Աստծո սիրո խոստովանությունն է մեզ։ Արդյոք այս անպատմելի սերը մեզ կմղի՞ նույն սիրով մյուսներին սիրելուն։ 

Շնորհակալությո՛ւն, մեր թանկագին ու աննման Տեր Հիսո՛ւս:

Շնորհակալ եմ, որ դու կա՛ս։