Իսկ ո՞րն է այն լուծը, որը երբեք ծանրություն չի կարող լինել քեզ համար...
Սիրելի՛ Ընկեր, առաջարկում եմ կրկին անդրադառնալ այս շաբաթվա աստվածաշնչյան հատվածին․ «Ինձ մո՛տ եկեք, բոլո՛ր հոգնածներ ու բեռնավորվածներ, և Ես հանգիստ կտամ ձեզ։ Իմ լուծը ձեզ վրա՛ վերցրեք ու Ինձանի՛ց սովորեք, որովհետև Ես հեզ եմ ու սրտով խոնարհ, և ձեր հոգիներին հանգստություն կգտնեք» (Մատթեոս 11.28-29):
Ի՞նչ ես անմիջապես պատկերացնում, երբ լսում ես «ուսերին լուծ վերցնել» արտահայտությունը:
Մեծամասամբ այն բացասական ենթատեքստ ունի, որը հիշեցնում է ստրկություն, ճնշվածություն կամ ծանր բեռ՝ կրոնական, մասնագիտական կամ ընտանեկան հարաբերություններում...
Երկու օր առաջ մենք մի սահմանում տվեցինք, ըստ որի՝ բեռը ծանր է ու ճնշող: Սակայն Տեր Հիսուսը մեզ տալիս է բոլորովին այլ մեկնաբանություն Մատթեոս 11։28-30 հատվածում․ «Ինձ մո՛տ եկեք, բոլո՛ր հոգնածներ ու բեռնավորվածներ, և Ես հանգիստ կտամ ձեզ։ Իմ լուծը ձեզ վրա՛ վերցրեք ու Ինձանի՛ց սովորեք, որովհետև Ես հեզ եմ ու սրտով խոնարհ, և ձեր հոգիներին հանգստություն կգտնեք, որովհետև իմ լուծը քաղցր է, և իմ բեռը՝ թեթև» (Մատթեոս 11.28-30):
Իրականում, այն լուծը, որի մասին խոսում էր Տեր Հիսուսը, այն հողագործական հարմարանքն էր, որն իրար էր միացնում երկու եզներին, որպեսզի դրանք միասին վար անեին։
Պատկերացրու, որ դու և Տեր Հիսուսը միասին եք՝ մեկ լծի տակ։ Դուք նույն հոգևոր գործին եք լծված և միասին եք կրում այդ գործի ծանրությունը։ Նա, բնականաբար, կրում է դրա ողջ ծանրությունը և այդ գործի ծանրության հետ միասին՝ նաև քո ծանրությունը։ Նա առաջ է մղում լուծը և նաև քե՛զ է առաջ մղում։ Նա հաջողվում է Իր արած բոլոր գործերի մեջ, և Նրա հետ միասին դո՛ւ ես հաջողվում քո բոլոր գործերի մեջ։
Աստծու համար թանկ ու սիրելի՛ Ընկեր, Տեր Հիսուսի լուծը ոչ թե ծանրություն է մեր ուսերին, այլ՝ մեզ առաջ մղելու հարցում օգնելու մի գործիք։ Նրա լուծը կրելն է մեր հաջողվելու բանալին։ Աշխարհի լուծը քեզ դեպի հետ է տանելու, իսկ Տեր Հիսուսի լուծը քեզ կհասցնի քո ամենավառ երևակայությունից էլ վեր գտնվող բարձունքները։ Երբ Տեր Հիսուսը քեզ հետ է, այն, ինչ քո ուսերին է և դու կրում ես Նրա հետ, իրականում հենց այն է տանում քեզ ու առաջ մղում։
Շնորհակալ եմ, որ դու կա՛ս։
